Over ons tripje naar de zoo

Pepijn en ik gingen naar de zoo. Die van Antwerpen. Het was een impulsief idee (wanneer doe ik iets anders?), maar wel een goed.
Als je naar de zoo wil gaan, dan doe je dat best op een grijze, koude zondag met een lichte kans op regen, zo blijkt. Het was absoluut niet druk en die ene regenbui konden we overbruggen in het reptielengebouw. Met een peuter die de hele tijd wil stappen, kan je grote drukte namelijk wel missen.

Om 10u30 stapten we dus de auto in richting Antwerpen. Al snel lag Pepijn in slaap en bij aankomst kon ik hem slapend in de buggy overladen (hoera voor mijn kleine held) en naar de zoo wandelen. Na binnenkomst ging ik met mijn slapende peuter rechtstreeks naar het Grand Café Flamingo. Ik vind dit persoonlijk een zalige plek om te zitten. Bij mooi weer zwieren ze daar alle terrasdeuren wagenwijd open en kan je heerlijk vertoeven bij een licht briesje. Nu was het daar natuurlijk te koud voor, maar door de hoge plafonds en de gezellige inrichting blijf ik het er zalig vinden. Ik bestelde me er een lekker thee'tje en begon alvast aan de voorbereiding van mijn nieuwe week in mijn bullet journal (waarover later meer in een andere post).

Pepijn en de Brusselse wafel

Toen Pepijn wakker werd, kon hij genieten van een Brusselse wafel (de verse spinaziepuree die ik opwarmde, moest hij niet hebben natuurlijk). Hij liep wat over en weer in de zaak en stal de show bij het zaalpersoneel (hij lijkt wat op zijn moeder denk ik). Na een tijdje besliste hij dat we nu wel naar buiten gingen. Tegenwoordig begint hij dan luidop "sjaal" te roepen en "jasje aandoen", het teken voor mij om in actie te schieten. Uiteraard gingen we eerst kijken naar de apen. Aan het nieuwe apengebouw staat ergens een bronzen (denk ik, ik ben niet zo thuis in metalen) standbeeld van een gorilla. Veel kindjes klimmen daarop en hun ouders maken een trotse foto. Pepijn wilde er uiteraard ook op, maar dat bleek niet zo heel simpel. Hij is namelijk nog niet groot genoeg om er alleen op te zitten. Ik wilde natuurlijk graag een foto, maar zonder hem los te laten en met mijn selfiekunsten (ahum) werd het een ietwat mislukt portret. The perks of being a single mom...

Pepijn wilde ook op de gorilla klimmen

Doorheen ons bezoek genoot Pepijn volgens mij meer van het rond stappen, overal op klimmen en in de plassen springen, maar geslaagd was het sowieso. Als afsluiter aten we samen een boterham op één van de bankjes aan de inkom. Zo trots als hij daar dan zit, hij wordt zo groot!